Een dag om in een doosje te bewaren

Vanochtend zijn we al vroeg op pad gegaan, we zijn een dagje naar Deventer geweest.Hier was
de Algemene Quiltentoonstelling , deze werd gehouden in een prachtige oude kerk.

We hadden gelukkig nog een plaatsje voor onze auto in de parkeergarage, het was al erg druk in
Deventer , er was ook markt vandaag en deze werd druk bezocht.
Toen we bij de kerk arriveerden stond er een hele lange rij te wachten om naar binnen te mogen. We
hebben gewoon aangesloten en ach het ging best snel. Wij dachten laten we op vrijdag gaan (de 1e
dag) dan is het niet zo druk!!

We hebben eerst even alles gewoon bekeken en toen zijn we naar een terrasje uitgeweken en hebben ons
daar lekker laten verwennen met wat eten en drinken.We hadden geluk, want op het moment dat wij op het
terras gingen zitten, ging de zon schijnen en toen we opstonden verdween de zon achter de wolken en die
heeft zich niet meer laten zien.

We zijn toen weer naar de tentoonstelling gegaan, het was al niet zo loeidruk meer, nu kon je ook wat van
de prachtige kleden zien die er hingen.
We zijn eerst even naar de stands met de quiltstoffen gegaan, hier was ik al heel snel geslaagd. Ik was op
zoek naar wat antiek uitziende stofjes en organza om de vlinders te versieren ,die ik oa wil gaan maken.
Ik heb even een fotootje gemaakt , dit zijn niet alle stofjes die ik bij elkaar heb gezocht.

null

Vervolgens hebben we alle kleden bekeken , wat wordt er toch nog veel aan handwerken gedaan en wat
worden er mooie dingen gemaakt.
De sterren die ik had opgestuurd, hadden ze ook opgehangen. Er waren ontzettend veel sterren gemaakt
en opgestuurd.

null

De middelste twee (onderste rij) had ik gemaakt, leuk om iets van jezelf te zien hangen op een tentoonstelling.
Deze sterren worden na afloop van de tentoonstelling verloot onder de inzenders.

Aan het eind van de dag zijn we weer (vermoeid) op huis aangegaan, we hebben er ontzettend lang over gedaan
want we kwamen al snel in een file terecht. Op de radio hoorden we al dat het erg druk was op de wegen.
Toen we eindelijk thuis kwamen, waren Marja en Hans al gearriveerd met hun caravan. Ze waren net alle
spulletjes een beetje aan het uitpakken. Ze komen weer voor twee weekeinden.

We hebben nog even bijgepraat en toen zijn we onze spulletjes thuis uit gaan pakken en ik heb eten gekookt en
we zijn vanavond vroeg het bed in gegaan, we waren echt moe!!!!

Door: admin op 31 August, 2007 Reactie (0)

Vanochtend moesten we vanochtend even een controlebezoekje
brengen aan de tandarts. Gelukkig hoeven we geen van beide
terug te komen, hetgene wat gedaan moest worden is gelijk
verholpen.

Vanmiddag ben heb ik weer genoten van mijn gitaarles, ik had
een mooi muziekstuk opgekregen en bij het voorspelen door mij
moest er nog wat aan bijgeschaafd worden, sommige noten moest
ik met akkoorden gaan spelen.
Dit is een stuk gemakkelijker om het hele muziekstuk te spelen.
Het is soms jammer dat de les maar een half uur duurt, maar soms
is dit ook genoeg omdat het best intensief is.

Na de gitaarles hebben we even de boodschappen gedaan. Toen we
net thuis waren en ik even lekker achter de naaimachine was gekropen,
ging de telefoon.Dit was Jelly, we hebben een hele poos!!!! lekker
gepraat over onze gezamelijke hobby en over het missen van mijn
moeder en haar oudste zus.
Na het telefoongesprek ben ik nog even verder gegaan met mijn quilt,
ik ben een quilt aan het maken , de methode is Vouw Log Cabin.

Het is fijn om weer wat aan mijn hobby te kunnen doen en tussendoor
de beelden naar voren te halen, die we de laatste weken met mijn moeder
samen, hebben doorgemaakt.
Gelukkig dat we dit zo met elkaar hebben kunnen doen, het is al fijn dat
we dat hebben kunnen delen met mijn broers en (onze ) schoonzussen en
de kleinkinderen.
Dit kunnen ze ons nooit meer afnemen.

Door: admin op 28 August, 2007 Reactie (0)

Vandaag was nog zalig weer, we hebben nog lekker
een terrasje gepakt.
Het was vandaag toch een beetje een vreemde dag,
iedere keer keek ik op mijn horloge, dit omdat het
vandaag een week geleden is dat mijn moeder werd
begraven.Ik was blij toen het een uur of vier was.

Vanavond zijn we wezen eten in een Grieks restaurant,
we hadden nog een etentje van twee verjaardagen die
we nog moesten vieren.Dit was door de ziekte van mijn
moeder verschoven.
Het was er loeidruk, onvoorstelbaar dat zoveel mensen
op hetzelfde idee waren gekomen.
Ik denk omdat het eten overheerlijk was en heeeel!!!veel.

Aan het eind van de avond ging ineens de muziek hard en
er werd Lang zal ze Leven gezongen, dit was voor een groep
die achterin het restaurant zat.
Nou ,ons etentje was dus compleet, het was net of iedereen
voor ons aan het zingen was.

Door: admin op 25 August, 2007 Reactie (0)

Vanochtend werden we om half tien pas wakker, ik denk dat we
best wel moe waren van het ontruimen van mijn moeders huis.
We hebben het al een heel eind leeg, het lijkt nu niet meer op
het gezellige huis van haar, ze had zoveel mooie spulletjes.
Het is wel hard om het huis van je ouders leeg te maken , maar
om het langer zo te laten zo als het was is ook niet goed.

Ze heeft nu een ander huis in haar andere wereld .Vandaag is
Jos Brink begraven, ze vond hem altijd een fijn mens. Nu vind
ik het een fijn gevoel dat Jos ook een nieuweling in haar nieuwe
wereld is.Dat maakt het goed ,dat ze deze wereld moest verlaten.
MIjn broer Frans heeft een prachtige fotoserie gemaakt van het
afscheid van mijn(onze) moeder,dit is een prachtige!!! herinnering .

Ik heb vandaag weer de was en het strijkwerk gedaan, ach wat
maak ik me druk, dit was in een paar uurtjes weer helemaal netjes.
Ook heb ik vandaag de spulletjes die ik van mijn moeder en vader
had meegenomen, een plaatsje in ons mooie optrek(je)gegeven.
Het is toch wel fijn om een paar dingen van hun om zich heen te
hebben, de spulletjes waar ze samen zo van hebben genoten.

Mijn gitaar is vandaag weer schandalig verwend, deze heeft heel
veel aandacht gehad van mij, heerlijk weer genieten van de muziek
die zo mooi is .
Ik heb nog niets gedaan aan mijn quilten, maar ik heb wel weer wat
aan mijn breiwerk gedaan, ik ben een vestje aan het breien, ik heb
het rugpand en de mouwen klaar. Vanochtend ben ik aan het voorpand
begonnen. Maar zo langerzamerhand krijg ik weer overal de tijd voor.


Iets grappigs, nou ja grappig!!!

Ik had een aantal koffiebekers meegenomen naar het huis van mijn
moeder. Op de dag van de begrafenis zouden we daar met de familie nog
een bakje koffie drinken. Wat is nu het geval, ik heb deze bekers tussen
de spullen van de kringloop laten staan en toen ik thuis kwam en ik iets in
de kast zette, zag ik een lege plek in de kast.
Ineens zag ik de tafel voor me met de spullen voor de kringloop en zag ik
ook mijn bekers staan. Ja dit is het laatste wat ik van de bekers heb gezien,
die staan nu te koop voor een prikkie bij de kringloop.
Nou ja, het is voor een goed doel en wij gaan gewoon op zoek naar nieuwe.

Door: admin op 23 August, 2007 Reactie (2)

Gisteren zijn Willem en ik naar mijn moeders huis geweest. We hebben daar
een aantal kasten leeggemaakt. Wel raar dat je de inhoud van haar kasten
nu ineens in zakken doet en dat elders brengt, zodat een ander iemand hier weer
plezier aan kan beleven.

Gelukkig konden we nog een bovenbuurvrouw blij maken met een spiegeltje en
nog een ander klein dingetje.Ze was zo blij als een kind, want nu had eindelijk een
spiegel in haar gang.
Ik dacht, mijn moeder moest het eens zien, dit was nou juist de buurvrouw waar ze
niet zón sterke band meehad.Deze buurvrouw hield niet van struiken en knipte altijd
wat van de struiken af als mijn moeder lag te slapen of als ze er niet was.
De buurvrouw zei nog wel heel vertederend, zo kan ik nog eens aan je moeder denken.
Ach, ik dacht, hopelijk gaat deze buurvrouw nogeens van "groen" houden, ze mist
zoveel als je daar niet van kan houden.

Vanochtend kreeg ik drie telefoontjes achter elkaar en nog heel veel post. IK had in mijn
dagboek geschreven dat het weer zo "stil" was, na zo veel belangstelling.
Drie lieve mensen belden mij vanochtend om te vragen hoe het met me ging.We hebben
beide wel ervaren dat al die aandacht heel fijn is en het nooit teveel kan zijn.

Vanmiddag ben ik weer naar gitaarles geweest, ik was een paar weken niet geweest en
ook had ik bijna niet geoefend.Mijn lerares is zón fijn mens en die had een prachtig muziek-
stuk voor me opgezocht en dit zijn we samen gaan spelen.Nou ja, ik speelde niet het hele stuk
mee, maar dit ga ik thuis lekker oefenen.
Heerlijk om weer naar les te gaan en weer te kunnen spelen, het is zo mooi, muziek maken!!!


Daarna hebben we nog een trappistje gedronken in het cultureel centrum (waar ik les heb) en
vervolgens hebben we nog even de boodschappen gedaan. Het was weer een heerlijke ontspannen
dag, even weer het "gewone" leven op kunnen pakken.

Mijn moeder zou hier ook heel blij om zijn dat we weer ons eigen dingen kunnen gaan doen,
ze zei tijdens haar ziekbed, denk ook goed aan jezelf en besteed niet alle tijd aan mij.
Als ze zag dat ik een traan wegpinkte zei ze, dat is toch niet om mij?
Ze wilde tijdens haar korte ziekte nooit teveel zijn en dat iemand zich zorgen om haar maakte.

Door: admin op 21 August, 2007 Reactie (0)

En toen was het stil

Vandaag hebben we onze moeder begraven.
Het was een prachtig afscheid, dit hebben we gehouden in de kapel van de
aanleunwoning waar haar thuis was.

Mijn broer Frans, las een prachtig gedicht voor,dit heette "DE COCON" ,dit
gedicht had hij uit een boekje gehaald , dat in het Hospicehuis lag, waar
mijn moeder de laatste dagen van haar leventje lag.

null
Deze vlinders liggen ook in de kist en het graf van mijn moeder


Ook las Conny (de vrouw van Frans) een schriftlezing voor en de kleinkinderen
staken de kaarsen aan bij de foto's van mijn vader en moeder voor "het"
STILTEMOMENT, even stilstaan bij mij het verlies van mijn vader, vier jaar
geleden.

Het was mooi om te zien hoe een ieder afscheid van haar nam, ze had een
rustige blik op haar bleke gelaat.
Ik kon zien dat het zo goed was, niet meer benauwd en geen hevige pijn meer.

MIjn moeder hield van beren, ik verzamel oude beren.In mijn verzameling zat
ook een kerstbeer, ja die hoort bij een verzameling.
IK heb deze beer aan mijn moeder meegegeven, mijn moeder hield zo van de
kerst en wilde deze nog graag meemaken.Deze kerstbeer zal haar in haar nieuwe
wereld vergezellen en zo zal ze altijd een "kerstgevoel" hebben.

null

Deze foto is door Frans gemaakt, de beer zat al bij bij haar aan het hoofdeind
in de kist.

Esther , de vrouw van mijn oudste broer had gezorgd voor een blijvende herinnering
aan deze dag, ze had een doosje ,gevuld met rolletjes en op ieder rolletje stond een tekst
uit de bijbel.
Bij het verlaten van de kapel kreeg een ieder zón bijbeltekstje mee naar huis.

De schoonzoon (Rob) van Frans en Conny speelde""Last Post" op een trompet ,bij het graf
van mijn vader en nu ook van mijn moeder.Dit was het definitieve afscheid. Het klonk zo
mooi!!!! Het galmde over de begraafplaats en deze is in het bos.

We hebben ontzettend veel liefde en steun ontvangen door de vele kaarten, e-mails en lieve telefoontjes.
Dit is een ware steun voor ons geweest in deze moeilijke en emotionele tijd.

Het was vandaag (zondag) de dag na de begrafenis "Stil" ,onze telefoon bleef stil, geen e-mails meer.
Gelukkig kreeg ik vanavond een lieve e-mail van mijn jongste broer Frans, deze had samen met zijn
vrouw net als wij, een fijn gevoel over het afscheid van mijn moeder.
Ik vind het altijd jammer. dat ze dit zelf niet kon zien, wat zou ze hebben genoten van alle aandacht.

We moeten nog als kinderen haar huis ontruimen, maar tussendoor pakken we weer het "gewone"leven op.
Tussen het "gewone" leven zal ook de verwerking aan ons knagen,niet alleen het feit dat we niet meer
'even"naar mijn moeder toe kunnen, maar ook het feit dat we geen ouders meer hebben.
Wij moeten nu als kinderen de "kar" trekken,wij staan nu vooraan in de rij.

Door: admin op 18 August, 2007 Reactie (4)

Vandaag hebben we de rouwdienst geregeld voor
mijn moeder. We willen haar een prachtig en warm
afscheid geven.

Mijn broer Frans had tijdens het verblijf van mijn
moeder in het Hospicehuis een prachtige foto gemaakt
van de lucht die mijn moeder vanuit haar ziekbed kon
zien. Deze foto is verwerkt op de voorkant van de
rouwkaart van mijn moeder.

null

De tekst "Ook al wordt het om je heen soms donker, er
schijnt toch licht"
Deze tekst is verwerkt in de kerkdienst: in de preek, in de
liederen die worden gezongen en de gedichten die door
enkele van de familie worden voorgedragen.

Aan het begin en het eind van de kerkdienst wordt het
orgelspel van mijn vader gespeeld.

JESU JOY OF MAN's DESIRING

Mijn vader was organist en zijn orgelspel heeft Frans op
een cd gezet. Bij de begrafenis van mijn vader hebben we
dit ook ter hore gebracht en dit willen we nu ook bij mijn
moeder ter hore brengen, ze vond dit altijd zo mooi als hij
dit voor haar speelde.

Door: admin op 15 August, 2007 Reactie (4)

Mijn moeder is aan haar laatste reis begonnen

Mijn moeder is vanmiddag om half twee rustig ingeslapen,
we waren er allemaal bij toen ze ging sterven.
Het was heel verdrietig en emotioneel, maar ook fijn om
te zien dat dat ze nu van haar pijn is verlost en dat ze naar haar
man gaat. De man die ze zo miste en wat haar heel wat
traantjes heeft gekost.


<
Mijn vader is ook op de 14e gestorven en mijn moeder ook.

Door: admin op 14 August, 2007 Reactie (2)

Vanochtend werd ik wakker met het gevoel van, oh wat
zou ik nog veel willen slapen, maar het was intussen alweer
negen uur. Ik was vannacht een paar keer wakker geworden
en dan van je tegen de morgen in een diepe slaap.

Nou, voor wie mijn dagboek leest hoeft zich om mij geen zorgen
te gaan maken hoor, dit is maar tijdelijk. Dit heeft alles met
de situatie met mijn moeder te maken.

Vanochtend heb ik nog veel telefoontjes gepleegd ,er moet van
alles geregeld worden, maar dit is ook niet erg, want een ieder
leeft met ons mee en dat doet ons ook goed en daar putten wij
weer kracht uit, want we hebben nog veel!!! kracht nodig in de
komende tijd.

Vanmiddag zijn we om drie uur naar mijn moeder gegaan, we
hebben eerst even op een terrasje gezeten om nog even te
genieten van het toch best aardige weer.
Toen we bij mijn moeder kwamen ,zei de verzorgster, ze slaapt
heel!!! diep, nou wij zeiden we gaan eventjes bij haar kijken en
even wat in haar dagboekje schrijven.

Nou, ze hoorde onze stem en haar voeten begonnen te bewegen,
we konden merken dat ze iets vertrouwds hoorde.
Ik ben gelijk begonnen met haar nagels te lakken in een een
zachte kleur, toen ik dit had gedaan begon ze ineens met haar
armen te zwaaien en probeerde haar hand naar haar ogen te brengen.
Ze is te uitgeput om haar ogen open te doen, maar haar smalle
gezicht drukte duidelijk genoegen uit.

Mijn jongste broer Frans had een heel mooi boekje voor haar gemaakt,
waarin haar dierbare spullen staan gefotografeerd, echt schitterend!!!
Gisteren hadden Frans en Conny dit voor haar meegenomen, maar toen
was mij moeder heel ver weg, in een hele diepe!!! slaap.
Ik heb vanmiddag het boekje gepakt en haar verteld dat Frans dit heeft
gefotografeerd etc., ik heb haar alle bladzijden laten zien en er op mijn
manier wat bijverteld.

null
Dit is het boekje, op de voorkant staat de foto afgebeeld van het huis
waar ze heel lang heeft gewoond, het huis heet "DE GOUDEN HAND".
Het boekje heb ik gefotografeerd op de dekbedhoes ,die op het bed van
mijn moeder ligt.

Ze genoot, het grauwe ging wat van haar gezicht, haar lippen bewogen
en we zagen dat ze wat wilde zeggen, maar ik heb haar gezegd dat ze
gewoon lekker moet genieten en dat wij haar ook zo wel begrijpen.

Mijn moeder geniet toch nog heel veel als er iemand is en zeker als
het vertrouwd is, ze kan volgens ons alles horen.
Heerlijk, zo kunnen we haar nog veel lieve dingen in het oor fluisteren,
zodat ze met een veilig gevoel afscheid van het leven kan nemen.
Ze is bang om alleen te sterven ,maar in het Hospicehuis is ze nooit
alleen en wij zijn heel dicht bij haar en mijn broers en schoonzussen doen
ook alle moeite om zoveel mogelijk bij haar te zijn.

Ik heb al in een eerdere dag in mijn dagboek gezegd, dat we gekozen hebben
voor dicht bij ons in de buurt, dit omdat wij niet meer werken en er ieder
moment kunnen zijn.
Wat moet dat fijn zijn dat je kinderen zo dicht bij je staan.

Door: admin op 13 August, 2007 Reactie (2)

Vandaag heeft mijn moeder veel bezoek gehad, wij zijn
er aan het eind van de middag naar toe gegaan.
Toen we binnen kwamen zat mijn jongste broer met zijn
vrouw er nog, ze zaten te lezen en intussen naar het bleke
grauwe magere gezichtje van mijn moeder te kijken .

Mijn moeder was vandaag heel slecht, ze reageerde nauwelijks
meer, gisteren was ze nog "aardig".
Ze weten niet of ze het in de gaten had dat we er waren, even
sloeg ze haar ogen op toen ik zei dat we even naar huis gingen.
We hebben toen nog even gewacht, maar al snel was ze weer in
een hele diepe slaap.

We vernamen van de zorg dat ze ook niet had gemerkt dat de
thuiszorg haar heeft verzorgd, ook eet ze niet meer, alleen een
schepje appelmoes en haar lippen worden vochtig gehouden.
Toen ik haar lippen een paar keer heb nat gemaakt reageerde ze
ook niet meer.

Op weg naar huis zagen we ineens een hert uit het de weg oversteken,
nou gelukkig reden we niet hard.
Het was vanavond al vroeg donker en wat wil nou het geval, een koplamp
van de auto deed het niet, alleen het grote licht.Nou ,dan morgen maar
snel even naar de garage, want bij onze auto kun je dat niet zelf doen.

Door: admin op 12 August, 2007 Reactie (0)

We hebben vandaag weer wat lekker gerommeld, weer
een beetje het "gewone" leven.
Mijn moeder kreeg vandaag bezoek van de kinderen van
mijn jongste broer Frans en mijn oudste broer en schoonzus.
De kleinkindertjes hadden een prachtige kleurplaat voor
haar gemaakt, kleurplaten in kerstsfeer, de sfeer waar
"Oma" zo van kan genieten en "Oma" hoopt dat ze de Kerst
nog haalt.Wij kunnen haar niets voorspellen, van ons mag ze,
maar!!!! dan zou er toch een wondertje moeten gebeuren.


We hebben eerst lekker uitgeslapen, dat was wel nodig, want
ik heb vannacht lang wakker gelegen, angst voor dat ene tele-
foontje dat het verstandig is om bij mijn moeder te komen.
Maar uiteindelijk ben ik toch weer in slaap gevallen en vanochtend
werd ik wakker met het gevoel van, met mijn moeder is er nog.
Gelukkig!!!
Willem heeft wat geklust en ik heb de was gedaan en wat ramen
gezeemd, normaal doe ik dat gewoon en nu had ik zón gevoel van,
even wat anders, even tot rust komen.
Maar vanmiddag was ik toch weer blij dat we naar mijn moeder toe
konden gaan, we dachten als ze lekker slaapt gaan we maar eventjes
om het hoekje kijken,want als ze slaapt heeft ze geen pijn.

We kwamen op haar kamer en wat verrastte ons, ze deed haar ogen
open en tevreden sloot ze haar ogen weer, maar toen ik haar hand
pakte keek ze ons ineens aan . We hebben nog een hele tijd naast
haar bed gezeten, ze had veel te vertellen, het ging soms wel gebrekkig
omdat ze zo moe is van de pijnbestrijders, maar het was heerlijk om
weer even je moeder te zien praten en te zien lachen.

We gingen met een tevreden gevoel weg, mijn moeder kreeg lekker eten
van de verzorgers, kibbeling met puree, dit is haar lievelingskostje, maar
ze heeft haast geen kracht en energie meer om te eten.
Daarna hebben we maar wat eten gehaald en dit onder het genot van een
glaasje wijn in te tuin opgegeten.

Door: admin op 11 August, 2007 Reactie (0)

Vanochtend zijn we weer vroeg naar mijn moeder gegaan.
Haar lievelingszus met haar dochter zou komen en die
vonden het toch ook wel prettig dat wij er ook even waren.
Haar zus is 82 jaar en dan is het toch best emotioneel als je
van je lievelingszus afscheid moet nemen voor altijd.
Fijn dat ze beide gelovig zijn en dat ze een klein beetje hopen
om elkaar weer in de hemel tegen te komen,mijn moeder zegt
altijd, nou ik weet niet of het zo werkt.

Mijn moeder slaapt veel en af en toe slaat ze even de ogen op,
ze krijgt veel pijnbestrijders, dus daar is ze erg moe van.
Ze had toch wel in de gaten dat haar zus Gerrie en haar dochter
Greetje er waren, ze lachte af en toe en ze pakte hun handen en
kneep erin en stak dan haar duim omhoog, dit betend bij mijn moeder
dat ze geniet.

Mijn moeder heeft veel geschaakt en heel even kon ze de dochter van
Gerrie vertellen dat ze een album heeft waarin ze met een Rus schaakte.
Gelukkig hadden wij dit voor haar meegenomen, toen Greetje dit zat te
bekijken, zag ik even een glimlach op haar gezicht en vervolgens viel
ze weer in slaap.

We hebben in het Hospicehuis gegeten, de verzorging had een prachtige
uitgebreide tafel gedekt voorzien van allerlei lekkere dingen.
Daarna zijn Gerrie en Greetje weggegaan en wij zijn nog even gebleven,
het is heel moeilijk om weg te gaan, eigenlijk wil je steeds bij haar zijn,
wachten op dat moment dat ze nog wat wil zeggen.

Door: admin op 10 August, 2007 Reactie (0)

Vanochtend hebben we heerlijk uitgeslapen, we moeten ons
gewoon wakker laten maken door de radio, deze moet dan
voorzien zijn van een flink volume.
Het feit dat mijn moeder ernstig ziek is neemt toch veel energie
bij ons weg, maar grotendeels veroorzaken we dat ook zelf omdat
we willen dat er zoveel mogelijk iemand van de kinderen in haar
omgeving is.

Om 11 uur waren we vanochtend al in het Hospicehuis, we hadden mijn
moeder beloofd om op de koffie te komen.Toen we kwamen waren de
verzorgers nog druk met haar aan de gang, ze lag er als een prinses bij,
lekker gewassen en in een schoon bed.
De zorg had gevraagd of ze lekker in een stoel wilde zitten, maar dit wilde
mijn moeder niet, ze wilde liever lekker liggen.

Toen ze klaar was hebben we eerst de kaarten die ze per post had gekregen
aan haar gegeven, ze heeft ze nog zelf kunnen lezen.Ze was blij met die
aandacht, ook al was het per post, maar een paar kleine traantjes verraden
haar, de afzenders van de kaart zou ze waarschijnlijk nooit meer zien.

Ik heb de kaarten bij de andere kaarten gehangen en terwijl ik dat deed viel
mijn moeder alweer in slaap.
Toen ze wakker werd, vroeg ik of ze nog wat dingetjes uit haar eigen huis
wilde hebben , een stoeltje of zo, nou er was in huis nog een klein stoeltje
wat ze heel graag op haar kamer wilde hebben en ze wilde ook nog graag een
winterjas hebben, misschien ben ik er nog als het winter is en misschien ook
niet, want ik ben heel ziek.

Ja, zei ik, je bent heel ziek, maar wij gaan toch die winterkleding voor je halen
en ook dat mooie stoeltje waar je zo gek op bent. Een beetje dromerig en slaperig
zei ze nog verstaanbaar voor mij: ik ga wel even bedenken wat jullie nog meer
mee kunnen nemen en vervolgens viel ze weer in een rustige slaap.

Om half twee zijn wij weer weggegaan want toen kwam de dominee, grappig het
was een jonge vrouw, ik zei gelijk, wij zijn niet gelovig ,maar wij hadden altijd
een heel ander beeld van een dominee, ja zei ze , dat hoor ik wel vaker.
Het was een leuk mens zo te zien en te bemerken in de korte tijd dat we haar
hebben meegemaakt.
Vanmiddag komen ook nog mijn jongste broer en schoonzus, dus ze wordt goed
verwend buiten de verzorgers om.

We hebben nog even wat gegeten bij een restaurantje in de buurt en daarna zijn
we naar huis gegaan. Daarna heb ik lekker even gitaar gespeeld, heerlijk daar was
ik de laatste dagen niet echt aan toe gekomen.
Ik had mijn moeder een maaltje macaroni beloofd, dus ik heb een heerlijke pan
macaroni gemaakt en nu maar hopen dat ze daar morgen nog lekker van kan genieten.

Door: admin op 08 August, 2007 Reactie (0)

Vanochtend zijn we naar het Hospicehuis gegaan waar mijn
moeder vandaag met de ambulance naar toe gebracht zou
worden. We hebben eerst haar kamer met haar eigen dingen
van thuis "eigen "gemaakt.

Toen we op haar kamer kwamen zagen we een prachtige kerstboom
staan, gevuld met lichtjes en kerstballen.

null

Wij hadden verteld dat mijn moeder het hele jaar door, dag en nacht
een kerstboompje heeft branden.
We hebben gezellig al haar eigen spulletjes neergezet en het was "bijna"
haar eigen huiskamertje.

Toen mijn moeder binnengedragen werd door het ambulancepersoneel
zag ze ondanks haar vermoeidheid hoe mooi en gezellig haar kamer was.
Tussen een traan en een glimlach door zei ze: mijn eigen televisie , de
kerstboom en Pa is er ook, met Pa bedoeld ze de prachtige foto van mijn
vader die al overleden is.
Mijn moeder liet zich lekker zakken op het bed en we zagen dat ze wat
opknapte na een spannende nacht en vermoeiende reis.

Ze heeft de hele middag geslapen, we hebben haar met een gerust gevoel
achtergelaten, want de verzorging is warm en liefdevol.We gaan haar
veel bezoeken en we gaan zorgen dat ze nog een fijne tijd heeft die haar rest.
Ook mijn broers en schoonzussen gaan haar in de komende tijd zoveel
mogelijk een bezoekje brengen en ook de kleinkinderen laten haar niet in
de steek.

Door: admin op 07 August, 2007 Reactie (0)

Wat persoonlijke spulletjes bij elkaar zoeken en meenemen!

Vanochtend zijn we al vroeg op weg gegaan naar Amersfoort,
nou ja vroeg, we hebben eerst lekker uitgeslapen.
We waren gelukkig niet de enige op de weg, het was loei!!!!druk,
we hebben bijna het hele stuk in de file doorgebracht, gelukkig een
rijdende file.

We zijn eerst naar het huis van mijn moeder gegaan en hebben daar
wat spulletjes van haar in tassen gedaan, dit brengen we naar het
Hospicehuis waar ze naar toegaat.De kamer die mijn moeder krijgt
mogen we gezellig en vertrouwd maken met haar eigen huisraad,zoals
schemerlampjes, schilderijen ,stoelen etc.

Daarna zijn we naar de stad gelopen en hebben ons daar op een terras
in de zon laten verwennen met een tosti met tonijn en rode ui en een
zalig koud Trappist biertje. Dit smaakte voortreffelijk en het was er
reuze gezellig, we keken uit op een rommelmarkt.

Tegen vieren zijn we naar mijn moeder in het ziekenhuis gegaan, ze zat
lekker te slapen in een stoel toen we boven kwamen.
Ze was erg moe, want ze had 's-nachts weinig van haar nachtrust mogen
genieten door de pijn die ze had.
We zijn een flink poosje bij haar gebleven, het was in het ziekenhuis erg!!
warm en benauwd, maar we zijn halverwege even beneden een kopje koffie
gaan drinken en we hebben een ijsje voor mijn moeder gekocht.
Ze is verzot op roomijsjes, dat is lekker fris en dat eet gemakkelijk.

Vroeg in de avond zijn we weer weggegaan, we moesten nog de tassen met
spulletjes uit haar huis gaan halen.Mijn moeder is toen gaan slapen, ze was
erg moe en we zagen aan haar gezicht dat ze ook weer pijn had.
Op de terugweg was het gelukkig niet druk, we hebben een goeie terugreis gehad.

Door: admin op 04 August, 2007 Reactie (0)

Even tijd om wat te schrijven

Mijn dagboek staat even op een laag pitje, we hebben hele
drukke dagen achter de rug en er komen er nog veel meer!!
Dit is ontstaan doordat mijn moeder in het ziekenhuis ligt,
we hebben haar heel vaak een bezoekje gebracht.
Deze bezoekjes kosten zoveel tijd, doordat ze ver hier vandaan
in het ziekenhuis lag en waar ze ook woont.
Gelukkig was het niet zo loeidruk op de weg, dit kwam doordat
de meeste mensen op vakantie waren.

Door de onderzoeken die ze heeft ondergaan is zij en wij
geconfronteerd met het feit dat ze aan een zeer ernstige
ziekte lijdt, een ziekte die onbehandelbaar is en al in te
ver stadium is om er nog wat aan te kunnen doen.
Een operatie is ook niet mogelijk, ze is veel te zwak en ze
heeft te zwakke longen, dit zou ze niet redden.

Er was maar één keus en dat was haar nog een mooie tijd
te geven in de maanden, weken??? die ze nog heeft.
We hebben met elkaar als kinderen en mijn moeder zelf,
besloten om voor haar een Hospicehuis hier bij ons in de buurt
te zoeken. Wij werken niet meer en kunnen haar dan iedere dag
bezoeken en haar dan alle liefde en aandacht geven die ze nog
nodig heeft naast de liefdevolle verzorging van het Hospicehuis.

Vandaag hebben we alles geregeld bij een Hospicehuis hier in de
buurt, dinsdag komt ze met een ambulance daar naar toe.
Hopelijk kan ze hier nog een poos genieten en zo langzamerhand
afscheid gaan nemen van het leven, het leven wat haar toch heel
dierbaar was en wat niet altijd gemakkelijk was.

Door: admin op 03 August, 2007 Reactie (2)