Het is nu zaterdagavond en op de achtergrond luister
ik naar het 30 jaar grachtenconcert.
Het weer is buiten nog fantastisch, lekker zwoel, wel
is het al donker. Goh, wat gaat dat vlug, ook 's morgens
is het weer een stuk later licht.
We hebben gister de sleutel van onze boerderij gekregen.
Dit gebeurde bij de notaris, het ging heel gemoedelijk.
Wel grappig, wat er op zo'n moment door je heen gaat,
wie had dit kunnen dromen, wij niet.
Wat hebben we ineens veel nieuwe fijne dingen die op
ons pad komen en waar we van mogen genieten.
Een kleinkind en een droomboerderij en een lieve dochter
en een hele fijne schoonzoon.
We hebben al vele achterbakken van onze auto naar onze
boerderij gebracht.We zijn een paar keer op en neer gereden.
Dit is al een klein overzichtje aan de achterkant, we hebben
er gelijk iets gezelligs van gemaakt.
Vanochtend kwamen we bij de bakker (onze buren), deze
vertelde ons dat de buurt genoot van de plantjes die ik
voor alle ramen had gezet. Vanavond hebben we een lampje
(5 watt ,anderhalf uur) laten branden.
We hebben hele fijne buren om ons heen, we hebben er al
kontakt mee gemaakt.
Deze mutsjes heb ik voor onze nieuwe buurvrouw
gebreid, ze krijgt haar eerste kindje in november.
Het wordt ook een meisje, dus al gelijk een maatje
voor Sofie.
Hier op het park hebben we ook altijd hele lieve buren
gehad en we blijven kontakt houden.
Ja, we hebben hier toch zes jaar vertoefd, hele fijne
jaren zijn dit geweest.
Nu ga ik stoppen, lekker onderuit zitten. Morgen gaan
onze buren mee en dan komen onze dochter en haar man
en Sofie ook kijken.
Maandag gaan kennissen mee en de man gaat zich
bezighouden met een nieuwe boiler en een nieuwe
ketel voor de hete lucht verwarming.
Ik probeer zoveel mogelijk in mijn dagboek bij te houden
wat we doen,het zal niet iedere dag lukken, maar ik doe
mijn best.
Door: admin op 20 August, 2011
Een dag die anders is als anders......
Veertien augustus blijft een bijzondere dag, een
dag die heel speciaal blijft.
Vandaag is het de dag van het overlijden van mijn
moeder, dit is nu vier jaar geleden.
Deze beer uit mijn verzameling beren heb ik mee-
gegeven aan mijn moeder.Ik heb de kerstbeer
naast haar gelegd. Ik hoor mijn echtgenoot nog
zeggen, Greetje je ziet je lievelingsbeer nooit
meer terug hoor.Ja, zei ik, dat weet ik hoor,
maar mijn moeder hield zo van beren , dat ik
wilde dat deze beer bij haar bleef.
Vanmorgen keek ik naar mijn
beren in het atelier en ik besefte me dat de beren
nu moesten verhuizen zonder de kerstbeer.
Deze laatste dagen komen het verlies van mijn
ouders en schoonouder vaak ter sprake.
Iedere keer zeggen we tegen elkaar, wat zouden
we ze graag van onze boerderij willen vertellen.
Wat zouden ze genieten om even een kijkje te
kunnen nemen.
Bij bij kwam even het gevoel naar boven,
dat je ze dus echt nooit meer ziet.
Ook had ik ze zo graag van onze kleine Sofie
van Noortje en Ronald willen vertellen.
Dit zijn zo van die gedachten die zeker op zón
dag door mijn hoofd spelen.
Vandaag was het een regenachtige dag, we hebben
lekker uitgeslapen en vanmiddag ben ik achter de
naaimachine gekropen.
De blouse is van onze dochter. Deze moest versteld
worden. Ze was er uit gescheurd , ik heb er vanmiddag
in de zijnaden stukken tussen genaaid. Ik had heel
toevallig dezelfde stof liggen. De blouse is heel dun
en de stof is katoen, maar het is toch heel netjes
geworden en niemand valt het op.(hoop ik).
Het was niet zo'n leuke klus, maar het is zo'n mooie
blouse, dus dat wel even ploeteren waard.
Door: admin op 14 August, 2011
Het is zaterdagmiddag en op dit moment regent
het buiten, de temperatuur is wel hoog gelukkig.
Deze week is heel vlug gegaan, we zijn weinig
thuis geweest. We zijn op zoek gegaan naar een
nieuwe keuken.
We hebben heel wat keukens gezien, maar uiteindelijk
hebben we toch een hele mooie gevonden.
De kleur van de keuken is antiek groen, hij is echt
helemaal naar onze wens.
Ook kwamen we deze keuken nog tegen, dit is
nostalgie, wij hebben nog wel zo'n keuken gehad
in een flat.
De keuken komen ze inmeten (in de boerderij) en
dan gaat de bestelling de deur uit.
De levertijd is 10 weken, dus me moeten nog wel
even geduld hebben.
Gistermorgen hebben we op Sofie gepast, Noortje
moest voor controle naar de trombosedienst.
Wat hebben we weer genoten van ons kleine
meiske en natuurlijk een aantal foto's gemaakt.
's Middags hebben we weer de boodschappen
gedaan in onze nieuwe buurt. Nou we troffen het
want de familie was bezig om de laatste spulletjes
uit de boerderij aan het halen.
Wij zijn naar ze toegegaan en hebben ons voorgesteld
en verteld dat wij de nieuwe bewoners waren.
Nou dit vond de familie heel erg leuk, zo konden
ze ook zien welke mensen in het huis van hun
ouders kwamen wonen.
We hebben afgesproken dat ze tegen de Kerst nog
eens langs komen. Dan kunnen ze onder het genot
van een wijntje zien wat wij ervan gemaakt hebben.
Daarna stonden we nog even bij de auto, nog even
kijkend naar ons huis. De buurman van de overkant
zag ons en vroeg of wij een kopje koffie kwamen
drinken. Dit was reuze gezellig en zo was ook
ineens de vrijdag voorbij.
Op bovenstaande foto is een in aanbouw nestje
te zien van een merel. De plantjes zullen het
tijdelijk zonder water moeten doen.We hebben
dit seizoen heel veel merelnesten gehad rondom
ons chalet.
Nu ga ik nog even achter de naaimachine zitten,
nog wat blokjes maken voor een quilt.
Door: admin op 13 August, 2011
Even bijpraten......
Sofie is intussen anderhalve week jong/oud.
We hebben al twee keertjes opgepast deze
week.
Sofie kan zo heerlijk slapen op je arm, dan ligt
ze zo op haar gemakkie, mondje open en de
oogjes stijf dicht.Dit doet ze ook als ze het
flesje aan het nuttigen is, dan kan ze zomaar
lekker in slaap vallen.
Het observeren van zo'n klein mensje is zo
mooi, al die trekjes op haar gezichtje.
Waarom konden we al oppassen?
Onze dochter moest twee keer naar de
huisarts en vervolgens werd ze doorgestuurd
naar het ziekenhuis. Ze begon in het begin van
deze week ineens heel slecht te lopen en ze
had erge pijn in haar rechterbeen. Ook werd
dit been heel dik. De echo heeft uitgewezen
dat ze een trombosebeen heeft.
Gister is het been verpakt in een elastische
kous en ze moet iedere dag prikken. Ook
moet ze iedere week een bezoek brengen aan
de trombosedienst. Dit voor controle, hopelijk
knapt dit been snel weer op met de medicatie
en de prikjes.
Sofie heelt alle wonden, ze is zo lief en ze slaapt
's- nachts door. Ook krijgt onze dochter veel
liefde en goeie zorg van de papa van Sofie.
Ik doe nogmaals een bedankje voor de kaarten
die we binnen krijgen. Hartstikke leuk ,om
Oma en Opa te worden en dan zo verwend te
worden. We kregen zelfs een prachtig bloemstukje.
Oh, we kregen ook nog twee mooie zelfgemaakte
kaarten van de kleinkinderen van onze buurvrouw
(Gerda).
Zijn ze niet prachtig??
Door: admin op 05 August, 2011
