Ja, ik had beloofd om nog wat te schrijven,gisteren
kwam ik er niet aan toe, maar nu maak ik er tijd
voor. Wel, heel flink van mij, vind ik zelf, want ik
heb wol (Rowan) gekocht om een mooi vest te
breien en die wol staat naast me met de benodigde
breipennen en het patroon.
Ik heb zonet even eerst een kerstkaartje gemaakt,ik
maak er iedere dag eentje totdat ik er genoeg heb.
Vandaag is Sofie geweest, och het meiske heeft zoveel
last van haar tandjes, ze heeft er al een paar,
maar het mondje is nog niet vol.Ze huilt veel en legt
dan haar hoofdje tegen me aan, begrip hebben en troosten
helpt maar even, ja Oma kan veel, maar de tandjes pijnloos
laten komen, lukt ook mij niet.
Alles is dan niet leuk, zoals eten en slapen en spelen is dan ook
niet heel erg leuk en boeiend.
Afgelopen week hebben we mogen genieten van een
50 jarige bruiloft van een zus van Willem en zwager
natuurlijk. (Tineke en Maart). Dit werd gevierd in
een prachtig onderkomen. Het waren een paar
gezellige uurtjes. Eerst koffie met wat lekkers en
daarna een heerlijk lopend buffet. Het eten was
heel bijzonder, er was van alles,veel soorten vis en
vlles, salades etc. Je wist haast niet wat je moest
kiezen, alles zag er zo lekker uit en het was ook lekker!
Naast het cadeau (geld) had ik nog twee beren gehaakt.
Deze had ik voorzien van feestelijke kleding.
De stof van de jurk van de bruid was van de wiegbekleding
van één van hun kinderen (Nelka).
De foto hieronder spreekt vanzelf:
Even heel wat anders, appels van onze eigen appelbomen.
De oogst was twee dozen vol. Noortje heeft een aantal
meegnomen en Willem heeft er een heerlijke appeltaart
van gebakken.Van de rest maken we nog wat appeltaarten
en appelmoes. Dit gaat allemaal de vriezer in, zo komen
wij de winter wel door.
Even wat vertellen van de terugkomende energie van Willem,
hij heeft onze kelder mooi opgeknapt en hierin houten
stellingen geplaatst, dit voor de wijn bier, aardappels,
fruit frisdrank en voorraad.
Hij was zelf ontzettend trots dat dit hem weer is gelukt,zijn
energie stond voor zijn ziek worden bijna op nul.Dat moet
toch wel een heel vervelend gevoel zijn.
Mijn gebreide poppen staan nog steeds in de etalage van
de handwerkwinkel in Bladel. Eentje is er al verkocht, er
was een mevrouw die helemaal verzot was op één van
de poppen. Eigenlijk was ik niet van plan om ze te verkopen,
maar ach!. Ik had ook al een pop aan onze buurvrouw
gegeven, die was ook helemaal weg van een bepaalde pop.
Ze zei, die lijkt op mijn lappenpop van vroeger, die noemde
ik Fiedelientje. Nou ik kon het niet laten om te zeggen, neem
haar maar mee hoor en noem haar ook maar Fiedelientje.
Nu ga ik aan mijn nieuwe vest beginnen, lekker even kijken
of het lukt, het zijn ingebreide patronen. Dat is altijd
even spannend. Het zijn ook allemaal verschilende kleuren
wol
.
