De schrijver van dit verhaal is mijn broer Frans,
Dit verhaal is ook te lezen op zijn site "Frans Online"

Vandaag moest ik een nieuw paspoort aanvragen.
Stap 1 is dan: recente pasfoto's .Door de overdreven regeltjes rondom een
"goede" pasfoto had mijn vrouw al een erkende fotograaf uitgezocht.
Na enkele proefopnamen kwam de fotograaf er achter dat mijn gezicht
prima was,maar niet mijn bril.Die kleurde net iets te donker.Hij vermoedde
dat de gemeenteambtenaar bezwaren zou maken.
Na ja 1, wat moet je ermee, ik heb nu eenmaal een bril en die kan ik niet
zomaar wegtoveren."Als het niet goed is,kun je de glazen er uit laten
halen en opnieuw foto's laten maken", aldus de fotograaf.

Na ja 2, je denkt toch niet dat ik mijn bril laat slopen voor zoiets onnozels?
De Hans A. ziet me aankomen.Dan laat ik wel een foto maken zonder
bril,bedoel wie zegt ,dat ik een bril draag.
Stap 2 : het gemeentehuis. Je moet al een behoorlijk digitaal onderlegd
zijn,om daar geholpen te worden.....

Een lekker onpersoonlijke computer vraagt wat je hier komt doen en of
je dit even via een touchsreen wil duidelijk maken.
Met mijn ervaring is dit te doen en krijg ik een bon met een code.
Die codes worden in een nog onpersoonlijker wachthal weergegeven
inclusief steeds irritanter geluidssignaal.

Ik maak me onnodig druk en heb enigszins medelijden met de niets
vermoedende ambtenaar die me straks gaat vertellen dat mijn pasfoto
niet  goed is, want die gaat dan echt horizontaal over de balie met
een flinke houdgreep.
De posters die ophangen met talloze verkeerde foto's irriteren me mate-
loos en schroeven de agressie alleen verder op.

Na een half uur wachten ben ik aan de beurt en overhandig met een
stoere houding mijn pasfoto's.Hij kijkt me aan ,pakt een doorschijnende
plastiek testmal en legt die over mijn foto.
Ik sta op scherp en weet dat ik hem makkelijk aan kan van achter zijn
(ook al) onpersoonlijke werkomgeving.
Hij vraagt nog hoe lang ik ben,waarbij ik denk: echt langer dan jij!
Hij prutst en schuift wat en....keurt de foto goed!
De man heeft geluk en presteert het binnen 5 minuten een aanvraag
te realiseren.

Kosten: 40 euro. Kassa!
In mijn onschuld denk ik dat ik mijn nieuwe paspoort meteen mag
meenemen,maar dat is dus echt onnozel. Na een week mag ik
terugkomen.

Tot slot:
Ik zie tijdens het wachten in het gemeentehuis een oudere mevrouw
binnenkomen. Die loopt meteen door naar een loket. Logisch.
Niet dus: de ambtenaar vertelt haar dat ze eerst een bonnetje via de
computer moet laten maken.
De mevrouw gaat zichtbaar ontdaan naar de bewuste computer
en staat vertwijfeld voor dit compleet onbegrijpelijke apparaat.
Een vriendelijke mevrouw achter haar, helpt deze mevrouw bij
het maken van een keuze.
Naastenliefde ten top,maar en 0 voor de gemeente die geen
fatsoenlijke gastheer/-mevrouw paraat heeft, om de oudere
generatie een helpende hand te bieden.